myśli samobójcze

znowu do mnie wracają, dzisiaj w nocy miałem koszmary z tego powodu i często się budziłem; parę dni temu pisząc z Łukaszem na GG wspomniałem mu, że mam dni gdy się "zawieszam" w sensie niechęci do otoczenia i odczuwania niesamowitego osamotnienia w tym wszystkim, nie mam tu gdzie mieszkam osoby z którą mógłbym się wtedy spotkać i wygadać, może gdyby była taka osoba takie dni by się nie zdarzały bo nie odczuwał bym tej niesamowitej samotności choć może zbyt wiele oczekuję;
rozładowuję to napięcie, które się we mnie zbiera wtedy nawet po kilka razy dziennie, pomaga ale tylko na chwile;
nie chce skończyć z sobą tak byle jak: wieszając się (tak zrobiło właśnie ojciec w domu), podcinając sobie żyły - zbyt długie umieranie, myślę, że gdybym miał dostęp do odpowiednich leków zrobił bym to ...
posprzątał bym pokój jak nigdy, pokasował bym informacje z kompa: pliki, linki
gdzieś słyszałem, że skłonności samobójcze są dziedziczne więc skoro zrobiło to ojciec ...
zbyt wiele bym nie pozostawił po sobie bo też nie wiele mam, a pamięć ludzi ulotna jest ...

 kiedyś usłyszałem takie słowa: - dlaczego są wśród nas osoby samotne mimo młodego wieku i mimo, że szukają tej swojej drugiej połówki poznawane osoby okazują się nie tą osobą, więc gdzie jest ta ich druga połówka dlaczego one nadal są samotne? -bo jej/jego druga połówka zanim się było pisane im się spotkać popełniła samobójstwo ... czy było by tak ze mną ???
 czy jestem mięczakiem, że mam takie myśli, bez wątpienia mimo, że było wiele spotykanych osób, które mówiły mi, że sprawiam wrażenie osoby o mocnym charakterem; jednak w środku siedzi ten wołający o odrobinę ciepła i akceptacji od innych dzieciak, czy to tak wiele ?
może nie doczekałem się spotkania z bliską mi osobą, choć zastanawiam się często jeśli coś tym wszystkim kieruje COŚ co niektórzy nazywają BOGIEM jest tak cholernym skurwielem i sadystą, że nie dał mi szansy spotkania realnej osoby mi życzliwej ... i nawet nie chodzi mi o partnera, a o dobrego kumpla ...